İŞTE O YAZILAR:
Trabzonspor son haftalarda hem ligde hem de Avrupa Ligi’nde aldığı sonuçlarla kadroda oyun kalitesinin düzeyini biraz daha yükseltmişti. Bunun Sivasspor üzere son 1 haftada 3 galibiyet alan, çıkışta olan bir ekibe karşı alana nasıl yansıyacağı, bordo-mavililer açısından değerliydi.
Umut’u santrfor oynatırken; hamlede sol çizgide son haftalarda tesirli olan Trezeguet’yi sağ kanada geçirmek, sol çizgide ise Maxi Gomez’i oynatmak; tek kanat eksiği sağ kanat olan bordo-mavililerin bu hamle yerleşimiyle sol kanadını da yok etmiş oldu.
Bordo-mavililer çok geniş alanda oynayan, bu yüzden de ön alanda pres ve topun kaptırıldığı yerde karşı presi yanlışsız uygulamayan, (kaldı ki bu Trabzonspor’un en değerli geliştirmesi gereken özelliği) ve rakibinden geçiş hamleleri yiyen bir imaj ortaya koydu. Trabzonspor öncelikli olarak topu kaptırdıkları bölgede çabucak tepki verip, karşı mekaniğini devreye sokmalılar.
Uğurcan, Gbamin, Hamsik… Üçü de grubun en güzel isimleriydi. Maçın kırılma anlarında Hamsik kendi klasına yakışır bir gol attı. Uğurcan da kendi yeteneği doğrultusunda çok başarılı kurtarışlara imza attı.
İşin farklı tarafı Gbamin üzere 6 numara durumunda oynayan bir oyuncunun, ekipteki en çok birebir adam eksiltme özelliğiyle saha içinde fark yaratması, rakip orta saha istikrarını de bozdu. Bunu günümüz oyunlarında temel olarak, hamle sınırı ve savunma beklerinin yapması gerekir.
Eren ve Larsen eleştiriliyor lakin teknik yönetici Abdullah Avcı bu oyunculardan savunma güvenliğini ön plana çıkarmalarını talep ettiği için birlikte kolektif hamle yapısı ve kombinasyon çeşitliliği de istenilen düzeyin altında oluyor. Yalnız bunu oyuncuların kalitesiyle değerlendiremeyiz. Anlayış, daha kıymetlidir.
İki yarıda da topa daha fazla sahip olan Trabzonspor’du. Ancak topu denetim etmek diğer, oyunu denetim etmek çok diğer… Bu da bordo-mavililerin saha içindeki oyun dengesizliğini hem savunma hem atakta net bir halde tanım ediyor.
Alışılmış ki Kızılyıldız deplasmanı öncesi alınan üç puan, moral motivasyon, ligde üst sıralarda yerini pozisyona açısından çok değerli ve pahalıydı. Bardağın boş tarafı kadar, dolu tarafına da uygun bakmak gerekir.
YUNUS EMRE SEL – YORGUNLUK MU?
İlk yarı bitiminde İstek Çalımbay, Abdullah Avcı’ya “Hocam maçın skorunu kabul edip bir muahede imzalayalım ve bu türlü bitsin” deseydi muhtemelen bu teklifi kabul görürdü. Çünkü Trabzonspor, maçın birinci 10-12 dakikalık kısmı haricinde Sivasspor’u izleyerek geçirdi birinci yarıyı.
“Yorgunluk” üzerinde sıkça durduk. Bizler de Abdullah Avcı da lakin alanda tıpkı maç yoğunluğuyla dönemi sürdüren iki kadroya baktığınızda Sivasspor çok daha canlı, ne istediğini bilen enerjik bir görüntüdeydi. Üstelik çok daha dar bir oyuncu rotasyonuna karşın.
Trezeguet’nin Bakasetas’a çıkardığı ve sonucunda gol olan top haricinde bir tane olumlu hareket yapamadığını gördük 45 dakika boyunca. Daima çizgiye basan Mısırlı, tahminen Sivasspor savunmasında oluşacak boşluğun birinci adımıydı lakin Trabzonspor’un ofansındaki boşluk olarak tamamladı birinci yarıyı.
Gomez muhtemelen mesleği boyunca çok az forma giydiği bir durumda, sol kanatta eşleşme avantajıyla biraz kıpırdasa da 12-15 dakika sonrasında o da Sivasspor’un kilitlerinden nasibini aldı.
Bakasetas dinamizm isteyen oyunda beklenen çabukluğu sergilemekten tekrar uzaktı. Trabzonspor birkaç oyuncunun uğraşı haricinde birinci yarıda üzerinde durmaya değecek bir oyun oynamadı. İkinci yarıda da değişen pek bir şey yoktu. Makul bir dakikadan sonra Sivasspor da oyunun tekdüzeliğine bıraktı kendini.
Oyunda üstünlüğü sağlama ismine yapılan ataklar de sorunun ne olduğuna dair yapılan okumaların gerçek olup olmadığına dair kimi soru işaretleri oluşturdu performansları düşünüldüğünde.
Uzatmalardaki Trezeguet-Doğucan değişikliği ise müsabakanın özeti üzereydi: Değerli olan kazanmak… Ama bu oyunla nereye kadar?
İŞTE O YAZILAR:
Trabzonspor son haftalarda hem ligde hem de Avrupa Ligi’nde aldığı sonuçlarla kadroda oyun kalitesinin düzeyini biraz daha yükseltmişti. Bunun Sivasspor üzere son 1 haftada 3 galibiyet alan, çıkışta olan bir ekibe karşı alana nasıl yansıyacağı, bordo-mavililer açısından değerliydi.
Umut’u santrfor oynatırken; hamlede sol çizgide son haftalarda tesirli olan Trezeguet’yi sağ kanada geçirmek, sol çizgide ise Maxi Gomez’i oynatmak; tek kanat eksiği sağ kanat olan bordo-mavililerin bu hamle yerleşimiyle sol kanadını da yok etmiş oldu.
Bordo-mavililer çok geniş alanda oynayan, bu yüzden de ön alanda pres ve topun kaptırıldığı yerde karşı presi yanlışsız uygulamayan, (kaldı ki bu Trabzonspor’un en değerli geliştirmesi gereken özelliği) ve rakibinden geçiş hamleleri yiyen bir imaj ortaya koydu. Trabzonspor öncelikli olarak topu kaptırdıkları bölgede çabucak tepki verip, karşı mekaniğini devreye sokmalılar.
Uğurcan, Gbamin, Hamsik… Üçü de grubun en güzel isimleriydi. Maçın kırılma anlarında Hamsik kendi klasına yakışır bir gol attı. Uğurcan da kendi yeteneği doğrultusunda çok başarılı kurtarışlara imza attı.
İşin farklı tarafı Gbamin üzere 6 numara durumunda oynayan bir oyuncunun, ekipteki en çok birebir adam eksiltme özelliğiyle saha içinde fark yaratması, rakip orta saha istikrarını de bozdu. Bunu günümüz oyunlarında temel olarak, hamle sınırı ve savunma beklerinin yapması gerekir.
Eren ve Larsen eleştiriliyor lakin teknik yönetici Abdullah Avcı bu oyunculardan savunma güvenliğini ön plana çıkarmalarını talep ettiği için birlikte kolektif hamle yapısı ve kombinasyon çeşitliliği de istenilen düzeyin altında oluyor. Yalnız bunu oyuncuların kalitesiyle değerlendiremeyiz. Anlayış, daha kıymetlidir.
İki yarıda da topa daha fazla sahip olan Trabzonspor’du. Ancak topu denetim etmek diğer, oyunu denetim etmek çok diğer… Bu da bordo-mavililerin saha içindeki oyun dengesizliğini hem savunma hem atakta net bir halde tanım ediyor.
Alışılmış ki Kızılyıldız deplasmanı öncesi alınan üç puan, moral motivasyon, ligde üst sıralarda yerini pozisyona açısından çok değerli ve pahalıydı. Bardağın boş tarafı kadar, dolu tarafına da uygun bakmak gerekir.
YUNUS EMRE SEL – YORGUNLUK MU?
İlk yarı bitiminde İstek Çalımbay, Abdullah Avcı’ya “Hocam maçın skorunu kabul edip bir muahede imzalayalım ve bu türlü bitsin” deseydi muhtemelen bu teklifi kabul görürdü. Çünkü Trabzonspor, maçın birinci 10-12 dakikalık kısmı haricinde Sivasspor’u izleyerek geçirdi birinci yarıyı.
“Yorgunluk” üzerinde sıkça durduk. Bizler de Abdullah Avcı da lakin alanda tıpkı maç yoğunluğuyla dönemi sürdüren iki kadroya baktığınızda Sivasspor çok daha canlı, ne istediğini bilen enerjik bir görüntüdeydi. Üstelik çok daha dar bir oyuncu rotasyonuna karşın.
Trezeguet’nin Bakasetas’a çıkardığı ve sonucunda gol olan top haricinde bir tane olumlu hareket yapamadığını gördük 45 dakika boyunca. Daima çizgiye basan Mısırlı, tahminen Sivasspor savunmasında oluşacak boşluğun birinci adımıydı lakin Trabzonspor’un ofansındaki boşluk olarak tamamladı birinci yarıyı.
Gomez muhtemelen mesleği boyunca çok az forma giydiği bir durumda, sol kanatta eşleşme avantajıyla biraz kıpırdasa da 12-15 dakika sonrasında o da Sivasspor’un kilitlerinden nasibini aldı.
Bakasetas dinamizm isteyen oyunda beklenen çabukluğu sergilemekten tekrar uzaktı. Trabzonspor birkaç oyuncunun uğraşı haricinde birinci yarıda üzerinde durmaya değecek bir oyun oynamadı. İkinci yarıda da değişen pek bir şey yoktu. Makul bir dakikadan sonra Sivasspor da oyunun tekdüzeliğine bıraktı kendini.
Oyunda üstünlüğü sağlama ismine yapılan ataklar de sorunun ne olduğuna dair yapılan okumaların gerçek olup olmadığına dair kimi soru işaretleri oluşturdu performansları düşünüldüğünde.
Uzatmalardaki Trezeguet-Doğucan değişikliği ise müsabakanın özeti üzereydi: Değerli olan kazanmak… Ama bu oyunla nereye kadar?